Home ⇒ Wereldvoetbal ⇒ Legendarisch Spelers
118.Stanley Matthews
Stanley Matthews werd geboren in Stoke-on-Trent en was de derde van vier zonen. Zijn vader, Jack Matthews, was een bekende lokale bokser die een gevoel van discipline, vastberadenheid en sportiviteit koesterde die zijn zoon goed van pas zou komen tijdens zijn lange carrière. Een natuurlijke rechtsbuiten, hij toonde vroege belofte en speelde voor Engelse schooljongens tegen Wales. Stanley Matthews ondertekende professionele voorwaarden met Stoke City FC in 1932. Zijn internationale debuut kwam in 1934 en scoorde voor de Engelse kant die Wales versloeg 4-0. Stanley Matthews scoorde een hattrick voor 10-man Engeland in een wedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije in 1937.
In 1938 vroeg Stanley Matthews om een overplaatsing, wat een publieke verontwaardiging veroorzaakte in Stoke. De oorlog onderbrak zijn carrière, gedurende welke tijd hij diende bij de Royal Air Force. Na de oorlog kreeg hij ruzie met Stoke en stapte over naar Blackpool FC in 1947, met wie hij in 1948 de inaugurele Football Writers' Association Footballer of the Year-prijs won. Zijn band met Stan Mortensen was zeer winstgevend en Stanley Matthews won een FA Cup winnaars medaille in 1953 – een wedstrijd die de 'Matthews Finale' werd genoemd, waar, ondanks Mortensens hattrick, zijn uitstekende dribbels in de laatste 30 minuten van de wedstrijd toen Blackpool met 3-1 achterbleef er meer dan toe bijdroeg dat hij uiteindelijk de medaille verdiende die hem was ontgaan in de finales van 1948 en 1951. In 1950 speelde Stanley Matthews slechts in één WK-wedstrijd (een 1-0-nederlaag tegen Spanje).
In totaal maakte Stanley Matthews 54 officiële optredens in Engeland en scoorde 11 doelpunten (evenals 29 onofficiële optredens in oorlogstijd met 2 doelpunten). Hij speelde zijn laatste wedstrijd in Engeland in 1957; hij blijft de oudste speler die in een Engeland-shirt heeft gespeeld. Zijn carrière in Engeland is de langste van alle spelers die ooit voor de ploeg hebben gespeeld, van zijn debuut op 29 september 1934 tot zijn laatste optreden op 15 mei 1957, bijna 23 jaar later.
Tijdens het Wereldkampioenschap voetbal 1954 in Zwitserland had Engeland het moeilijk, dus Stanley Matthews schakelde prompt over op inside-forward, zette het team op scherp en hielp het naar een 4-4 gelijkspel. Stanley Matthews reisde naar verschillende delen van de wereld om deel te nemen aan oefenwedstrijden en hij was wereldberoemd. Zo trok hij een grote menigte aan in Hartleyvale in Kaapstad toen hij daar rond 1956 verscheen. In 1956 won Stanley Matthews de allereerste Prijs voor Europees Voetballer van het Jaar.
In 1961 (46 jaar oud) keerde Stanley Matthews terug naar zijn thuisclub Stoke City. Het volgende seizoen won Stoke City het Engelse kampioenschap in de tweede divisie en werd hij voor de tweede keer in zijn carrière verkozen tot Voetballer van het Jaar. Hij bleef bij Stoke City tot het einde van zijn spelerscarrière en verscheen in zijn laatste wedstrijd op 6 februari 1965, net na zijn 50e verjaardag, toen hij voor het eerst in 12 maanden speelde vanwege een knieblessure, waarmee hij de gelijkmaker opzette. voor zijn team. In 1965 werd hij de eerste voetballer die geridderd wordt voor diensten aan sport. Hij ontving in 1992 een FIFA Gold Merit Order.
Na het spelen van 698 wedstrijden in de Voetbalcompetitie, Stanley Matthews leidde Port Vale FC (1965-1968). Hierna verhuisde hij naar Malta, waar hij Hibernians coachte, waar hij ook voor hen speelde tot hij 55 was. Hij speelde voor tal van lokale clubs, wat betekent dat hij als 60-er nog steeds op de vleugel speelde. Hij coachte ook "Stan's Men" in Soweto, Zuid-Afrika en in Canada. Hij speelde zelfs in 1981 in een benefietwedstrijd in Grangemouth.
Tijdens zijn illustere carrière verwierf hij respect, niet alleen als een geweldige speler, maar ook als een heer. Dit wordt geïllustreerd door het feit dat hij, ondanks het feit dat hij in meer dan zevenhonderd competitiewedstrijden speelde, nooit werd geboekt. Matthews werd in 2002 benoemd tot Inaugural Inductee van de English Football Hall of Fame als erkenning voor zijn buitengewone talenten.
