46. Michel Platini
Home ⇒ Wereldvoetbal ⇒ Legendarisch Spelers
Michel Platini, een van de grootste spelmakers in de geschiedenis van het spel, typeerde de speler die trui #10 droeg. Hij was de orkestrator, topscorer, vrijetrapspecialist en verantwoordelijk voor elke aanval die zijn teams opbouwden, zowel op club- als nationaal teamniveau. Zijn unieke vermogen om het spel te lezen stelde hem in staat om op elk moment een fractie van een seconde voor te blijven op alle anderen. Dit in combinatie met zijn uitstekende passvaardigheden zorgde ervoor dat hij zelfs de strakste verdedigingen met verbazingwekkend gemak kon openen. Vooruit gaan was natuurlijk voor hem en hij droeg bij met genoeg doelpunten om zelfs aanvallers van wereldklasse jaloers te maken.
Hij begon zijn carrière in de kleine Nancy als tiener in de vroege jaren 1970. Hij maakte snel naam in het Franse voetbal en was de uitblinker en grote ster toen de club promotie won en zich later op de bovenste helft van de tafel vestigde in de Franse eredivisie. Platini werd beloond met een plaats op WK 1978 in Frankrijk ploeg, maar het team slaagde er niet in de tweede fase te bereiken, getrokken in een lastige groep met gastland Argentinië en Italië. Platini scoorde een doelpunt tegen Argentinië en kwam weg met krediet.
Het ging internationaal pas echt van de grond na de volgende Wereldbeker, in Spanje, 1982. Tegen die tijd was Platini te groot geworden, niet alleen voor Nancy, maar ook voor Saint Etienne, de club waar hij de laatste drie seizoenen doorbracht en het Franse kampioenschap won voordat Juventus hem tekende.
In Italië bloeide Platini op en leidde Juve naar twee landstitels, één Europa Cup (het winnende doelpunt scoorde in de beruchte Heizel-finale '85), één Cup winnaars Cup, één Europese Super Cup en één Intercontinental Cup titel. Op persoonlijk vlak werd hij drie keer topscorer van de Serie A en drie keer verkozen tot Europese Speler van het Jaar. Dit alles in de ruimte van vier glorieuze seizoenen.
Platini had niet hetzelfde geluk op het WK. Twee keer verdreven in de halve finale – beide keren vanwege West-Duitsland – speelde Frankrijk fantastisch voetbal in een aantal wedstrijden. In 1986 legde Platini's coole chip tegen Italië in de tweede ronde de basis voor vooruitgang, en zijn gelijkmaker tegen Brazilië in de volgende ronde werd met zijn voeten in het open net gegooid na een slimme run in het strafschopgebied. In de uiteindelijke strafschoppenserie miste Platini zijn poging, maar werd gered, want Frankrijk won toch.
Het hoogtepunt van zijn carrière kwam in plaats daarvan in de Europese Kampioenschappen gehouden op eigen bodem in 1984. Hij domineerde dat toernooi zoals geen speler in de geschiedenis ooit eerder of daarna heeft gedaan. Negen goals in vijf wedstrijden en ze kwamen overal vandaan; vrije trappen, duikende kopballen, na combinatiespel, lange afstand schieten, leek hij te scoren elke keer dat hij dat probeerde. Zelfs de slechte vrije trappen, zoals tegen Spanje in de finale, gingen erin. Frankrijk had voor deze triomf nog nooit iets gewonnen op internationaal voetbal-, club- of nationaal niveau, dus het was een heel bijzondere overwinning.
Michel Platini stopte met spelen, nog een jonge man, net voor zijn 32e verjaardag in 1987 na 680 officiële optredens en 368 doelpunten, waarvan 72 wedstrijden en 41 doelpunten met Frankrijk. Beide Juventus en Frankrijk daalde in kwaliteit in de nasleep van zijn pensionering omdat er geen beschikbare speler op de planeet was die zijn schoenen 100% kon vullen. Juve moest acht lange jaren wachten voordat ze er nog een wonnen Serie A kampioenschap en Frankrijk kwalificeerde zich pas weer voor een WK als ze het evenement in 1998 organiseerden.
