139. Hughie Gallacher
Home ⇒ Wereldvoetbal ⇒ Legendarisch Spelers
Een van Schotland's 'Wembley Wizards' die in 1928 voor een beroemde overwinning op Engeland zorgden, centrumspits Hughie Gallacher was een van de meest productieve doelpuntenmakers in het Britse voetbal in de jaren twintig en dertig. Hij scoorde meer dan 1920 goals in een 1930-jarige clubcarrière en maakte gemiddeld meer dan een doelpunt per wedstrijd voor de Schots nationaal team, maar kreeg te maken met veel persoonlijke problemen die er uiteindelijk toe leidden dat hij in 1957 op tragische wijze zelfmoord pleegde.
Hughie Gallacher, geboren als Hugh Kilpatrick Gallacher in de stad Bellshill op 2 februari 1903, groeide op met voetballend vanaf zeer jonge leeftijd. Op 15-jarige leeftijd begon hij in mijnen te werken, maar kon hij nog steeds een carrière in het amateurvoetbal beginnen. Hoewel relatief licht gebouwd en slechts 5 meter lang, logenstraften zijn kracht en macht zijn fysieke verschijning. De dribbelvaardigheden van Hughie Gallacher stelden hem in staat om verdedigers met gemak te verslaan en het feit dat hij met beide voeten krachtig kon schieten betekende dat het slechts een kwestie van tijd zou zijn voordat professionele clubs hem zouden opmerken. Zijn speelstijl was ook zeer controversieel, met de neiging tot zeer harde tackles en zelfs het imiteren van de stemmen van tegenstanders om de keepers voor de gek te houden en op hun voeten te staan terwijl ze wachtten op het nemen van hoekschoppen.
Na te zijn begonnen met Tannockside Athletic en Hattonrigg Thistle, trad Hughie Gallacher toe tot Bellshill Athletic en eind 1920 werd hij geselecteerd om te spelen voor een Schotse Junior-selectie tegen Ierland. Daar trok Hughie Gallacher de aandacht van de relatief recent gevormde Queen of the South en maakte hij voor het eerst de overstap naar het profvoetbal. Zijn verblijf bij de Dumfries-club was relatief kort, omdat hij tijdens zijn vakantie een longontsteking opliep, maar tijdens zijn herstel werd hij benaderd door Airdrieonians uit de Eerste Klasse en voegde zich bij hen voorafgaand aan het seizoen 1921-22.
Na een seizoen dat was verdeeld tussen de reserves en het eerste team, werd Hughie Gallacher een vaste speler in het eerste team in 1922-23, en hielp hij Airdrie naar hun hoogste plaats ooit als tweede in de Schotse competitie. In 1923-24 scoorde hij 33 competitiedoelpunten toen Airdrie opnieuw als tweede eindigde en ook de Scottish Cup-finale tegen Hibernian bereikte. De 2-0 overwinning bezorgde de club hun eerste grote trofee en Gallacher zijn eerste grote eer, en dat seizoen bracht hij ook een eerste interland in een 2-0 overwinning op Noord-Ierland. Nadat hij Airdrie in 1924-25 aan een derde opeenvolgende tweede plaats had geholpen, opnieuw de grens van 30 doelpunten had gebroken en vijf doelpunten had gemaakt in het Home International Championship, had Hughie Gallacher de aandacht getrokken van verschillende topclubs van Engeland. Eind 1925 verhuisde hij naar het zuiden van de grens om te spelen voor Newcastle United, waar hij zijn debuut maakte op 12 december van dat jaar tegen Everton, waarin hij tweemaal scoorde.
Hughie Gallacher maakte zijn eerste internationale hattrick in februari 1926 tegen Noord-Ierland en scoorde 23 doelpunten in 19 wedstrijden voor Newcastle in zijn eerste seizoenshelft. In het seizoen 1926-27 was Hughie Gallacher benoemd tot kapitein van Newcastle. Hij scoorde een opmerkelijke 36 doelpunten in 38 competitiewedstrijden, nog steeds een clubrecord, en leidde het team naar de landstitel met vijf punten voorsprong op Huddersfield Town. Newcastle kon hun titel in 1927-28 niet behouden, maar dat seizoen vormde wel een van de hoogtepunten van Hughie Gallachers internationale carrière toen hij deel uitmaakte van de Schotland team dat Engeland verpletterde 5-1 op Wembley. Hoewel hij niet scoorde in de wedstrijd, was Hughie Gallacher wel betrokken bij een aantal Schotse doelpunten.
In het 1928-29 Home International Championship scoorde Hughie Gallacher een opmerkelijke zeven doelpunten in twee wedstrijden tegen Wales en Noord-Ierland, terwijl Schotland de titel opeiste, en in de zomer van 1930 was hij vier opeenvolgende seizoenen topscorer van Newcastle geworden. Hij kwam echter vaak in conflict met de bestuurders van de club. Hij had de neiging om zijn eigen vergelding te zoeken voor de harde aanpak die hij vaak op het veld kreeg, werd ervan verdacht te spelen terwijl hij dronken was en kwam in financiële problemen toen hij een scheiding kreeg om te hertrouwen. De club stemde ermee in hem te verkopen aan het pas gepromoveerde Chelsea, en na 133 doelpunten te hebben gemaakt in 160 competitiewedstrijden voor Newcastle verhuisde hij naar het zuiden naar Londen.
Hughie Gallacher zou vier jaar bij Chelsea blijven en 81 competitiedoelpunten maken, maar kon de club niet helpen om grote trofeeën te winnen. Het dichtst dat hij kwam was een halve finale van de FA Cup in 1932 tegen Newcastle van alle clubs. Hughie Gallacher scoorde in de wedstrijd, maar kon een 2-1 nederlaag niet voorkomen. Zijn vluchtige karakter bleef voor problemen zorgen, want hij werd voor twee maanden geschorst wegens vloeken bij een scheidsrechter en in 1934 werd hij failliet verklaard. Uiteindelijk besloot Chelsea dat problemen buiten het veld van invloed waren op zijn spel en verkocht hem in november van dat jaar aan Derby County.
In anderhalf seizoen bij Derby scoorde hij 38 doelpunten in 61 competitiewedstrijden en leek hij de problemen buiten het veld achter zich te hebben gelaten, maar zijn tijd bij Derby zou enige tijd nadat hij de club verliet de bron van verdere controverse zijn. Er werd beweerd dat hij een onwettige inschrijvingsvergoeding ontving, iets wat hij nooit heeft toegegeven, maar waarvoor Derby's toenmalige manager een schorsing van 10 jaar kreeg. Tijdens zijn tijd bij Derby kwam er een einde aan de internationale carrière van Hughie Gallacher, met zijn laatste doelpunt in een 2-0 overwinning op Engeland in april 1935. In totaal scoorde hij 23 goals in slechts 20 interlands, een totaal dat hem derde op de lijst van alle tijden van Schotland.
Voor het seizoen 1936-37 viel Hughie Gallacher in de Derde Klasse Zuid om te spelen voor Notts County, scoorde 32 doelpunten toen de club de promotie nipt miste en eindigde met twee punten achter kampioen Luton Town. De carrière van Hughie Gallacher, halverwege de dertig, leek in verval te raken, maar in januari 30 keerde hij toch terug naar de hoogste divisie en trad hij toe tot Grimsby Town. Hij scoorde drie doelpunten in 1938 wedstrijden en hielp de club nipt om degradatie te voorkomen.
In de zomer van 1938 verhuisde Hughie Gallacher terug naar Tyneside om zich bij Gateshead van de Third Division North te voegen. Hij voelde zich thuis in de streek en zou er de rest van zijn leven blijven. Zijn ondertekening zorgde ervoor dat het publiek van Gateshead dramatisch toenam en hij scoorde 18 competitiedoelpunten voor de club in het seizoen 1938-39. Echter, een paar wedstrijden in het volgende seizoen werd het competitieve voetbal opgeschort vanwege de Tweede Wereldoorlog en die onderbreking in de competitie zorgde ervoor dat zijn spelerscarrière tot een einde kwam. In totaal scoorde hij 296 doelpunten in de Engelse competities, het 12e hoogste totaal aller tijden.
Na zijn pensionering verhinderden de voetbalautoriteiten Hughie Gallacher om manager te worden, vanwege zijn veelvuldige ontmoetingen met hen en met de politie. Hij werkte als arbeider en parttime als journalist op Tyneside. Persoonlijke problemen stapelden zich echter op en hij begon nog zwaarder te drinken dan in zijn speeltijd. In 1950 sloeg het noodlot toe toen zijn vrouw plotseling stierf aan een hartaanval. Hughie Gallacher was er kapot van en werd erg depressief.
In mei 1957, tijdens een ruzie thuis, gooide Hughie Gallacher een asbak naar een van zijn zonen, sloeg op zijn hoofd en trok bloed. Hij was vervuld van wroeging, maar er volgde een aanklacht en de reactie van de media was hevig. In de kranten verschenen ongegronde beschuldigingen van misbruik en verwaarlozing. Hughie Gallacher wist dat wat hij had gedaan verkeerd was, maar had ook het gevoel dat hij het slachtoffer werd van een mediaheksenjacht. Hij was zwaar depressief en zag geen uitweg meer. Hij moest op 12 juni voor de magistraten verschijnen, maar pleegde de dag ervoor zelfmoord door voor een trein te springen. Hij was 54 jaar oud.
Ga naar Legendarische voetballers Afbeeldingen Weergeven of zoeken op A tot Z lijst.
